We hebben in onze maatschappij zoveel met verlies te maken.

Elke verandering houdt een los laten in, en is een overgang naar iets nieuws.
Vaak houdt dit een nieuwe kans in,   je vindt ander werk, een volgende woonst, nieuwe vrienden.

maar er is ook een periode is voorbij: bvb de kinderen gaan het huist uit. En dan hebben we  los te laten. 
Hoe doe je dat toch ? Vieren wat geweest is ? dit koesteren : een ritueel kan hierbij helpen en je dan orienteren naar iets nieuws.
Dit vraagt wel een veerkracht en een draagkracht. Het is een emotioneel gebeuren, onze gevoelens vragen om een plaats te krijgen

en er is ook  energie om volgende stappen te zetten.  

Therapie kan hierbij helpen: even ruimte nemen voor jezelf , samen met een ander,  die er voor je is en mee op stap gaat

 

 

Verlies is soms definitief en dit is zeker zo bij het sterven van dierbaren.

Ook dit kent vele vormen:  Hoe je iemand verliest speelt zeker mee:

• Heb je een lang ziekteproces met iemand doorlopen met veel zorg dan is het leren omgaan met de ontstane leegte na het sterven
  en vraagt het veel zelfzorg om jezelf weer centraal te zetten.
• Is iemand onverwachts gestorven door een ongeval of plotse ziekte, dan was er minder ruimte voor afscheid, Is er langer een choqueperiode
• Zelfmoord is een heel heftig proces. Het laat je achter met zoveel vragen: Hoe had ik dit kunnen voorzien , voorkomen?
  Waar was die ander mee bezig ? Geraak ik zelf in het reine met deze vorm van dood?
  Er zijn gevoelens van veslagenheid. Je wordt geraakt in je eigen onmachtgevoelens;
• Een kindje verliezen, een vroeggeboorte: het laat een diepe leegte achter en raakt je in je ouder zijn. Hoe is het voor de andere kinderen ?  Als koppel is het niet zo evident om samen een rouwproces te gaan. Je kan elkaar steunen en tegelijkertijd heb je elk je eigen manier om hier mee om te gaan. Het is een heel zoekproces van verbinden en toch ook weer je eigen weg te zoeken.
• Als je kiest je bvb voor een abortus,  is dit een apart rouwproces, waar je vaak meer alleen mee bent. Er is nog een taboe?
• Een ouder verliezen is een beetje sterven van binnen. Het dak valt boven je hoofd weg. Soms letterlijk als ook het ouderlijk huis dient opgeruimd. Plots sta je zelf in de volgende generatie. Het brengt je soms bij jezelf: wat wil ik verder nog.
  Ben je met meerdere kinderen in je gezin dan kom je elkaar tegen: oude familiepatronen tonen zich.
• Sommige mensen hebben door omstandigheden zich wat terug getrokken van de medemens. Een huisdier is dan soms een belangrijke toeverlaat. Dit sterven brengt vaak een diep alleen wakker. Je gesteund weten is belangrijk.

Rouwen kent vele fasen. We komen heel wat emoties tegen waar we vaak niet geleerd hebben om mee om te gaan:

• Is er ontkenning , ontreddering, of berusting in het begin?  en uit de weg gaan en doordoen?
• Of  komen we in een diep verdriet terecht dat ons overspoeld?
• Geraken we in angsten als de dood te plots kwam ?
• of gaat het eerder om een kwaadheid vanwege het verlaten worden? 
  Voor iedere van ons is het anders en gaat het op een eigen manier.
  Soms heftig , soms een hele tijd niets en pas veel later als we er emotioneel aan toe zijn.  
  Misschien heb je geen echt afscheid kunnen nemen en vraagt het nog een ritueel ?
  Geef je de doden nog een plaats in mijn leven? Letterlijk door een foto , een altaartje?
  Verbind ik me  intern nog met hen ?  In mijn dromen ? of zijn ze helemaal weg?

 

Als een dierbare sterft brengt het ons ook bij het thema dood en zingeving:  
Wat denk ik eigenlijk over de het leven na de dood? Welke vorm heeft dat voor mij ? of misschien is er juist niets.
Het brengt ons ook bij ons eigen sterven en leven.  Wat wil ik nog in mijn leven ? Wat is echt wezenlijk voor mij ? Hoe ben ik bezig ?  

Gekonfronteerd worden met de dood  brengt ook compassie, doet relativeren en doet dieper verbinden met wie er nog wel is.

 

In het begin als iemand sterft is er veel zorg van de omgeving, maar na een tijdje gaat het wat over en verwachten men soms

dat je de draad weer oppakt,  van buiten lukt het vaak wel, maar van binnen ? Kan je je  omgeving er blijven mee lastig vallen?

Je bent van harte welkom .

Ik ben zelf ook al verschillende keren door dit rouwproces gegaan , telkens op een andere manier.
Ik wil er graag voor je zijn met steun warmte en aandacht.  Welkom